Këtyre ditëve lajmi më tronditës në Kosovë ka qenë vrasja e policit Muhamed Lika. Krejt ajo që e ka pasur rastin mund të lexohet në dy mënyra. E para – shteti ishte në gjendje të reagojë mirë dhe Brenda javës të arrestojë një grup të të dyshuarve që kishin organizuar vrasjen – ose e dyta – që në një komunë që ka eksportuar veç pajisje kimike dhe terroristë – nën hundë të organeve të sigurisë është zhvilluar edhe një grup deri në nivel që një të mitur ta rekrutojë në një vrasës.
Mirëpo, diçka që u bë publike kohëve të fundit, është se edhe ky rast indirekt lidhet me një dështim tjetër të fëlliqte të sistemit tonë të drejtësisë.
BIRN-i ka raportuar se zbuloi se i dyshuari si vrasës i policit Muhabed Lika, R. B., ishte i njohur për drejtësinë. Kjo pasi që ishte dënuar me masë institucionale edukative për një vepër penale atë të dhunimit. Por këtë masë i mituri nuk e vuajti dënimin asnjëherë, pasi nuk iu përgjigj atij dënimi, ndërsa për këtë ishte vendosur edhe në listën e personave në kërkim me urdhër- arrest. Ky urdhër-arrest ishte aktiv edhe gjatë kohës sa ishte kryer vrasja deri tek arrestimi i të njëjtit.
Pra, një dhunues gjykata e lë të lirë dhe ai më pas prej dhunimit, vec edhe një shkallë e ka – vrasjen – dhe shndërrohet nga dhunuesi në vrasës!
Ky sistemi drejtësisë mund të jetë më i mirin ë rajon, por ka dështime të fëlliqta shumë dhe në momentin që i lëshon dhunuesit, kërcënuesit dhe kapadaitë që e enden me armë pa leje, ky sistem i drejtësisë është pjesa e sektorit publik që ka besueshmëri qytetarë shumë të ulët.
Mirëpo, nuk e kisha nisë krejt këtë editorial, vetëm një rast të izoluar. Sot bre, hiç më larg, u dëshmua që sistemi i drejtësisë, jo vetëm që e butë e dënon, e gati e toleron dhunimin seksual, kërcënimin, armëmbajtjen pa leje, por s’është që fort me zell merret edhe me rastet e policëve të vrarë.
Sot, hic më larg, Gjyqtari Agim Kuçi, i cili i kishte hequr masën e sigurisë të akuzuarit Enver Sekiraqa, lidhur me rastin e vrasjes së policit Triumf Riza, është sanksionuar nga Këshilli Gjyqësor i Kosovës me vërejtje publike me shkrim dhe 20% zbritje në pagë për periudhën prej 6 muajsh. 6 muajt e ardhshëm, paska me e marrë 20% të pagës më pak njeri që e ka lënë të lirë Enver Sekiraqën.
Qe për çka jemi kah flasim!
Për krejt juve që keni qenë duke jetu dikah tjetër – qe një rikujtim i shkurtër. Më 2007 është vrarë polici Triumf Riza! Para 18 vjetëve.
Ky sistem i joni i drejtësisë, është aq I mirë sa dorasin, gjegjësisht vrasësin, Arben Berishën e kishte dënuar me 35 vjet burgim, kurse për nxitje në vrasje, Enver Sekiraqën e kishte dënuar më 2016 me 36 vite burgim, më pas më 2019 me 20 vite burgim dhe më 2024, edhe një herë, më 2024, për vrasje të 2008-ës, më 25 vite burgim.
Në shpallje të Aktgjykimit, Gjyqtari i çështjes Agim Kuçi kishte marrë Vendim të veçantë me të cilin i kishte hequr masën e arrestit shtëpiak të akuzuarit Sekiraqa. Por, Gjykata e Apelit, më 17.05.2024, mori Vendim për ta kthyer në paraburgim Enver Sekiraqën, mirëpo, nuk e kanë gjetë tash e gati një vjet.
Nëse e shikojmë një rast tjetër të prillit, plagosjen në Gjakovë, ka qenë plagosja e katërt që e bën e bën i njëjti person. E katërta.
Këqyre, në një sistem të drejtësisë që ta lejon katër herë me plagosë njerëz, që ta heqë arrestin shtëpiak pasi të ka dënuar 25 vjet, që të lën të lirë pasi të dënon për dhunim që të mund të vrasësh më pas një polic…
Nëse nuk I besojmë sistemit të drejtësisë, ose kemi me u kthy në Kanun të Lekës, ose në ndonjë kanun tjetër, ose secili prej neve, kemi me e marrë drejtësinë në duart tona dhe mandej nuk na duhet shteti.
Nëse disa njerëz në Kosovë mund të mbajnë armë pa leje, të dhunojnë cika, dhunojnë djem, të vrasin polic, vrasin kundërshtarë dhe për ta ka dënime të buta ose masa gjyqësore që ua mundësojnë të kryejnë krime sërish – ky më nuk është sistem i drejtësisë.
Kështu që, shumë më shumë sesa kush bëhet kryetar ose kryetare e kuvendit, shumë më shumë sesa kush i merr do ministri që nuk punojnë kurrgjë, është e rëndësishme kush bëhet Kryeprokuror, kush bëhet shef i Këshillit Gjyqësor, kush bëhet ministër i drejtësisë dhe a e ka seriozisht shteti angazhimin për drejtësi.
Tash, pyetja e krejt pyetjeve është çka duhet politika të bëjë në këtë rast? Deri tash i kemi parë dy qasje – e para është e famshme, ajo e Adem Grabovcit:
E dyta është kjo e Alban Krasniqit:
Pra, politika nuk e ndihmon sistemin e drejtësisë dhe nëse kjo qasje nuk ndryshon, jemi kah hyjmë në stad kur më nuk I besohet shtetit, sepse kanë dështuar gjykatat, mediat, spitalet dhe shkollat.
Shteti i dështuar nuk duket ndryshe!
