Në Australi ekzistojnë pemë që nuk qëndrojnë të palëvizshme si shumica e gjallesave të tjera, ato lëvizin ngadalë, centimetër pas centimetri, për të ndjekur burimet e ujit. Ky fenomen natyror duket si një mrekulli, por është një adaptim i jashtëzakonshëm i natyrës ndaj kushteve të ashpra të mjedisit.
Shumë prej këtyre pemëve gjenden në zonat e thata të Australisë veriore dhe qendrore, ku reshjet janë të pakta dhe toka shpesh e thatë. Lëvizja e tyre e ngadaltë ndihmon rrënjët të arrijnë ujë të freskët dhe minerale të nevojshme për mbijetesë. Megjithëse duket si një pyll i “ecshëm”, procesi është jashtëzakonisht i ngadaltë: disa centimetra në vit, por kjo është mjaftueshëm për të mbajtur pemët gjallë në një mjedis ku çdo pikë uji ka vlerë të madhe.
Shkencëtarët e quajnë këtë fenomen pemët e lëvizshme, dhe studimet tregojnë se ky është një shembull unik i adaptimit natyror. Çdo centimetër lëvizjeje është dëshmi e mençurisë së natyrës: mënyra sesi një organizëm i dukshëm “i rrënjosur” mund të gjejë zgjidhje për të mbijetuar.
Ky fenomen nuk është vetëm kuriozitet, është një kujtesë se natyra ka strategji dhe mistere që ende po mësojmë. Pylli që ecën nuk është thjesht një tregim i pabesueshëm, por një shembull i fuqisë dhe zgjuarsisë së natyrës në planetin tonë.
