Kur javën e kaluar u mora me vrasjet në Vushtrri dhe me armët pa leje, në emision u bënë publike do të dhëna, që s’mund të trillohen, duhet të ndodhin që të besohen.
Këto të dhëna kallëzojnë që është lehtë të vrasësh dikë në Kosovë dhe është kah bëhet edhe më lehtë, nëse për armëmbajtje pa leje nuk dënohet askush, e nëse numri i vrasjeve rritet dhe pesha e këtij krimi do të relativizohet.
Mirëpo, këtë javë, e kemi një incident edhe më të rëndë, një polic u vra në Kaçanik. 4 plumba janë shkrepur, njëri ka qenë fatal, dy veta janë parë duke ikur, nuk ka të arrestuar, nuk ka as të dyshuar, nuk ka shumë deklarime për media, nuk ka shumë hallakamë.
Çka dihet tjetër – dihet që polici i vrarë ka qenë veteran i UÇK-së, dihet që ka qenë pronar i një lokali, dihet që atij lokali i ishte vënë flaka para 4 vjetëve dhe asnjëherë nuk ishte marrë vesh nga kush.
Këtë javë me sa kuptova Xhelal Sveçla e ka ndër mend të bëjë filma në veri prapë, por jo të shkojë në lindje, konkretisht në Kaçanik.
Tash prapë, edhe ky incident është i ndarë edhe nga vrasjet në Vushtrri edhe në Prishtinë edhe nga incidentet tjera të armatosura në Kosovë, që për pasojë kanë pasur vrasjet apo plagosjet.
Mirëpo, është i veçantë sepse në Kosovë nuk është standard që policët të jenë pronarë lokalesh, fort ma pak është standard që lokalet që janë pronë e policëve të digjen, aq më pak standard që ky rast të mos hetohet dhe gjykohet, kurse vrasjet e policëve në Kosovë numërohen në gishta.
Deri këtu, kishim të bëjmë me fakte, statistika, parafrazime ose konstatime.
Këtu e tutje nis pjesa e rrëshqitshme e muhabetit. Kreshnik Gashi, i kish listuar një sërë veprimesh që në kushte standarde i ndërmerr policia, e nuk i ka ndërmarrë për këtë rast.
S’kam çka unë ta luaj të mençmin, veç po e luaj megafonin dhe po them ende nuk është shpallur shpërblimi nga policia apo Ministria e Punëve të Brendshme për çdo informacion që mund të çojë në identifikimin e autorëve?
Pse policia nuk ka publikuar një përshkrim fizik të dyshuarve në lidhje me ngjarjen?
Pse nuk ka një linjë të destinuar për ndarjen e informacioneve?
Nëse një polici i digjet lokali, pse dikush në Kaçanik me shku me hapë lokal. Nëse shteti nuk është në gjendje ta hetojë dhe gjykojë këtë rast, për çfarë shteti jemi kah flasim këtu.
Nëse shteti ka ditur diçka dhe e ka futur krejt problemin nën tepih, tash nën tepih nuk futet vrasja – kjo nuk është diçka që harrohet ose mbulohet!
Kjo është foto e 2021-ës kur është zbuluar memoriali për policët e rënë në detyrë – atëherë kanë qenë 22 – sot janë 24.
Ndër policë të vrarë ka heronj të Kosovës, por ka edhe raste në të cilat organet e drejtësisë kanë dështuar keq.
Dëmi është bërë, njeri u vra – tash sistemi hetues dhe prokurorial i ka dy opsione: a do të jetë Afrim Lika një emër më shumë në atë memorial, apo vrasja e tij do të jetë edhe një rast i zgjidhur dhe një triumf për rendin, ligjin e drejtësinë në këtë shtet. Ndërkohë, politika mund të shikojë çka mund të bëhet tash e tutje të parandalohen ose të zbuten pasojat e këtyre tragjedive.
I madh e i vogël në këtë shtet janë kah flasin për armët pa leje, për dënimet e buta, për korrupsion në drejtësi e polici, për pasiguri gati totale juridike, pastaj për mungesë të sigurimeve jetësore e shëndetësore për policë, për nevojën për përditësim të infrastrukturës së sigurisë etj etj.
Qytetarët – e ne nuk kemi opsione – duhet t’i besojmë sistemit të drejtësisë e e qartë është nuk i besojmë – kjo vërtetohet në çdo sondazh dhe t’i besojmë policisë, që i besojmë dhe kjo vërtetohet në po të njëjtat sondazhe.
