Shumica e emisioneve te futbollit janë shndërruar në panaire të budallallëkut, të llafeve palidhje, qyfte. Mirëpo, ata e kryejnë një funksion. Funksioni i shumicës së atyre që dalin në emisione të sportit është që të mos ketë në media analizë të meçme për sport, posaçërisht për futboll dhe kur nuk ka analizë të meçme, atëherë janë dy opsione:
I pari – me ua leshu rrugën, për shkak se e di që nuk mundesh me argumentu në të njëjtën mënyrë, me të njëjtin fjalor dhe me të njëjtin decibelazh;
I dyti – me sabër e me mirëkuptim të tentosh të shpjegosh pse jemi në këtë gjendje dhe pse viteve të ardhshme situata do të jetë më e keqe se që është tani.
Tri zhvillime të muajve të fundit kanë treguar saktë se qysh i kemi punët në sport. E kemi një prej trajnerëve më të mirë të xhudos në botë, që e ka përpiluar një nga programet më të mirë kombëtare në botë dhe që na shpëtoi me fytyrë në Lojëra Olimpike.
Qeveria dhe Komuna e Prishtinës i kanë shkelë të gjitha afatet e mundshme për themelimin e Komitetit Organizativ të Lojërave Mesdhetare dhe kanë treguar që jemi shtet joserioz dhe jonormal.
Dhe, kuptohet kërsiti një skandal i ri në futboll, e u pa fillimi i fundit të një gjenerate të futbollistëveeee.
Vedat Muriqi i ka 30 vjet, Amir Rrahmani 30, Milot Rashica 28, , Valon Berisha 31, në tetor Fidan Aliti i mbush 31 e Leart Paçarada 30.
Në kushte normale kishim thënë që shkoi kjo gjeneratë dhe vjen tjetra dhe jemi në rregull, por në Kosovë nuk jemi në rregull. Infrastrukturën sportive e kemi të keqe, trenerat i kemi të këqij, sistemin arsimor e kemi për faqe të zezë. Sukseset në sport në planin afatgjatë e kemi edhe më vështirë ti arrijmë sepse fëmijët i kemi tupa, edhe kemi më pak se në të kaluarën. Kjo është tema më e rëndësishme për të cilën kush s flet. Mw pak kemi potencial për sportistë cilësorë.
Qe një parametër – çdo e dyta cikë e re që shkon në klasë të gjashtë është e trashë ose shumë e trashë. S më besoni mua – qe njeri!
46% e nxënëseve të klasës së gjashtë janë mbipeshë ose obeze. Reagimi i parë është: A kanë more këto cika të reja nënë a babë a, a shikon kush çka pinë, çka hanë, a rrinë, a ngajnë… a veç i lëmë gjithë ditën me shiku budallë edhe prostituta në tiktok.
Përgjegjësia e prindërve është një gjë – mirëpo, nuk është përfundimtare.
Qe ky tjetri, shefi i atij të parit.
Pra, edhe nëse prindërit i lejojnë fëmijët e tyre të trashen e të deformohen, telashja është më e thellë. Nuk e di cilët talent e kanë shkarravitë, e cilët idiotë e kanë miratu një planprogram shkollor ku fëmijët i kanë dy orë edukatë fizike në javë, mirëpo, tash ka të dhëna shkencore që kanë bërë shumë dëm të madh.
Edhe dëmi nuk ndalet këtu. Qe shefi i ri i krejt këtyne.
Ky dëm është i pariparueshëm dhe shkaktohet përkrah dëmit të madh që testi PISA e dëshmon vazhdimisht.
E pariparueshme është edhe gjendja e infrastrukturës sportive në vend dhe është menduar që më në fund e kemi një zgjidhje…
Kur Prishtina e fitoi të drejtën e për organizimin e Lojërave Mesdhetare, Qeveria e kishte një plan super ambicioz, që ti shpërndajë ato në krejt Kosovën, qe besa edhe në Shqipëri dhe kështu të investojë 200-300 milionë Euro për pesë vjet dhe të kemi infrastrukturë sportive për 4 dekadat e ardhshme.
Mirëpo, në vikend janë bërë një vit që kur iu dha Prishtinës, gjegjësisht Kosovës e drejta ti organizojë Lojërat Mesdhetare dhe shteti me komunën nuk janë marrë vesh ende se kush çka ka me punu. Shteti dhe komuna që një vjet nuk e kanë themeluar as komitetin organizativ të lojërave.
Shteti dhe komuna, për shkak të inateve të tyre, nuk e kanë shkru asnjë fjali në plan, nuk e kanë vizatu asnjë vijë në projekt, nuk e kanë shtru as një rend beton, nuk e kanë qitë asnjë tullë, për një vjet.
Për më tepër, meqë këta nuk merren vesh ndërmjet vete, tash si duket vëllezërit grekë dhe mesdhetarë duhet të na pajtojnë midis vete.
Diku kah fundi i këtij muaji pritet që sërish në Greqi të ketë takim ndërmjet Komitetit Ndërkombëtar të Lojërave Mesdhetare, dhe dëgjoni mirë: Qeverisë së Kosovës, Komunës së Prishtinës dhe Komitetit Olimpik të Kosovës.
Lojërat Mesdhetare nuk i nënkuptojnë veç 200-300 milionë Euro në infrastrukturë sportive. Në kushte normale do të duhej të organizoheshin kampionate ballkanike e evropiane si ngjarje testuese nga 2028-a e tutje. Do të duhej të krijoheshin kuadro për pritje, organizim, mjekësi sportive, teknologji, transmetime dhe kuptohet, meqë në Lojëra Mesdhetare garojnë 26 shtete, me më shumë se gjysma nuk e kanë njohur Kosovën, duhet të kemi kontakte diplomatike me to.
Çdo ditë që janë kah zvarriten punët për organizimin e tyre, kushton në të gjitha aspektet!
Kosova s ka stadium nacional, s ka arenë nacionale të sporteve me dorë, s ka qendër kombëtare të atletikës, nuk ka bazen olimpik, ka marrë obligim ti ndërtojë këto objekte deri më 2030 dhe as që ka nisë diçka.
Është një dallim themelor ndërmjet Albin Kurtit e Agim Ademit – ose ndërmjet krerëve të institucioneve dhe krerëve të federatave.
A është përgjegjësi e federatave kur humbin ekipet kombëtare? Natyrisht që po! Ama prej Presidentëve të federatave përgjegjësi kërkon anëtarësia.
Nëse krejt klubeve të futbollit në këtë vend, iu pëlqen Agim Ademi, shkojmë tutje, në rregull jemi.
Nëse krejt klubeve të basketbollit iu pëlqen Arben Fetahu – #neshkojmeperpara, s’ka pse të zgjatet. Po edhe nëse gjysmës së klubeve të ping pongut nuk iu pëlqen Nehat Çitaku, e ai fiton 18:17 në Kuvend – njeri është Kryetar dhe këtu diskutimi mshelet!
Në anën tjetër për sistem të keq arsimor, për infrastrukturë të keqe, për mungesë të investimeve kapitale në sport – fajet i ka shteti, i ka Qeveria ose Komuna! Eh këtu përgjegjësi kërkojnë qytetarët!
