Kurrë mos e harroni që një njeri jo normal e kemi pasë zv.ministër të jashtëm. Tash do thoni “ka pasë shumë jonormalë aty”. Unë nuk e di atë punë, e di që së paku një prej tyre, e ka pranuar vetë një gjë të tillë. Cili? Qe njeri.
GJERGJ DEDAJ: “90% e kohës së pasluftës, nuk kam qenë normal”.
Veç sa për rikujtim – ai këtë e thotë duke dëshmu në proces gjyqësor ndaj ish shefave të tij – kujtojmë që Thaçi ka qenë Kryeministër kur ky talent ka qenë diplomat i Kosovës.
Kohëve të fundit, janë shpeshtuar shkrimet dhe editorialet rreth punës së Gjykatës Speciale, ligjshmërisë së vendimeve të kësaj gjykate, pagesave të avokatëve dhe qasjes së shtetit në raport me këtë gjykatë.
Qysh veç mediat e Kosovës dinë, prapë u riaktualizua tema e UÇK-së kundër FARK-ut dhe UÇK-së kundër LDK-së, pikërisht pas dëshmive në këtë gjykatë.
Cilat dëshmi? – qe njeri
IMER IMERI: – “Unë isha shoku i Adem Jasharit dhe jo këta këtu dhe ata tjerët atje”, Mjerisht për këta e keqja- LDK-ja, Presidenti Rugova dhe këqyrshin me na likuidu të gjithëve. Më vjen keq shumë”
Qe po supozojmë që Dedaj nuk ka qenë normal dhe po supozojmë që ka pasë telashe ndërmjet segmenteve të caktuara të UÇK-së me segmente të caktuara të LDK-së, edhe këto tema përfundojnë si dëshmi në Gjykatë Speciale.
Ka edhe një tip tjetër të dëshmive. Çfarë tipi? Qe njeri:
SKENDER ZHITIA: “Po, e kam ribotu në vitin 2023 pa ndryshime. Arsyeja e ribotimit është fakti që nga kjo dhomë, avokatë por edhe prokurorë kanë shkoqitë fjalë dhe e fjali nga tanësia e librit tim, të cilat në opinion e kanë përcjellë një mesazh të gabuar”, tha dëshmitari.
Pra, Zhitia ka shkruar libër për zonën operative të Llapit, ku në qindra faqe ka shpjeguar sipas tij veprimtarinë e kësaj zonë operative të UÇK-së. por, kur u ballafaqua me shkrimet e tij, tha që është dashur ta ribotojë librin se i janë nxjerrë fjali nga tërësia.
Këso raste ka edhe më shumë. Ka njerëz që nuk iu kujtohen gjërat, që i kanë shkruar pak si gabimisht, që iu kanë humbë shënimet, etj etj.
E përbashkëta a tyre është një – dikur kanë folë publikisht diçka që në gjykatë nuk janë të gatshëm ta mbrojnë.
Një e përbashkët tjetër është që këta njerëz, këto rasste dhe ky narrativ në përgjithësi është mbajtur jashtë mediave me ndikim në Kosovë, pas luftës.
KOHA dhe 21shi kanë qenë aq profesionale, janë marrë më shumë me raportim dhe jo me tregime e akuza që zor vërtetohen, e shumë polarizojnë.
Shkrimet ku shqiptarët akuzohen për bashkëpunim me Serbinë, për vrasje të shqiptarëve tjerë, për tradhti, për hajni e veprime të ngjashme, kanë qenë specialitet i Botës Sot, Epokës së Re dhe do gazetave, qy gazetave – pamfleteve të margjinalizuara në tregun medial.
Kosova, pas luftës ka shpëtu nga modeli i fëlliqtë i gazetarisë që është bërë në Shqipëri, e që rastësisht kolegë nga Shqipëria duke shkarravitë në Bota Sot kanë tentuar ta imponojnë.
Çka ka ndodhë ndërkohë? Gazetat janë mbyllë sepse kosovarët dihet që i frikohen tri gjërave, roamingut, promajës dhe leximit. Rrjetet sociale kanë fituar terren dhe polarizimi, armiqësimi dhe dezinformomi i popullit që nuk është bërë pas lufte me media të këqija është kah bëhet 5 vitet e fundit me rrjete sociale.
Rrjetet sociale tash janë platformat e reja ku shpallen heronjtë, tradhtarët, intelektualët, budallët, mësohet historia, biologjia, feja, seksi, biznisi dhe gjithçka tjetër me çka një kosovar vendos ta helmojë veten gjatë ditës nëpërmjet telefonit.
Tash i kemi qindra nja 100 media që konkurrojnë për vëmendjen e konsumatorëve në rrjete sociale dhe qindra njerëz tjerë të pa zanat, që po ashtu luftojnë në të njëjtat kanale për vëmendjen e publikut në të njëjtat rrjete.
Edhe pavarësisht dëmit që rrjetet sociale e bëjnë, pavarësisht budallakive dhe rrenave që i shihni n tiktok e poshtë e përpjetë, ai dëm nuk duhet të diktojë politika shtetërore.
Që ti kthehem diplomacisë prapë:
Lënia e Ambasadës së Kosovës në Holandë në duar të disa diplomatëve debutantë dhe amatorë, varfërimi dhe dobësimi i çfarëdo formë të diplomacisë digjitale, pasivizimi total në raport me ofensivën publicistike dhe propagandistike të Serbisë për luftën në Kosovë, tregojnë që kjo Qeveri nuk e ka parë Gjykatën Speciale si çështje diplomatike.
Nëse rrjetet sociale bëjnë dëm ose sjellin përfitime në aspektin e brendshëm, raporti që e ka shteti në raport me luftën vlerësohet në bazë të investimeve që shteti bën në shkencë, në kujtesë, kolektive, në diplomaci dhe në kauzë juridike.
Librat e historisë i kemi të këqij, muze të luftës dhe qendra të mirëfillta të kujtesës kolektive nuk kemi, për diplomaci fola boll, kurse në aspektin juridik prej mega-ideve për padi për gjenocid, kemi ra në diskutime për tërheqje të avokatëve dhe pagesa të tyre.
Kjo qasje e shtetit veç i jep hapësirë spekulantëve dhe e vërteta bëhet më e mjegullt, assesi më e qartë!
