Angela Kosta, e lindur në Shqipëri në vitin 1973, u përball me vështirësi të paimagjinueshme, duke përfshirë humbjen e vëllait të saj të vetëm në trazirat e vitit 1997. E emigruar në Itali në vitin 1995, ajo duroi punët e vështira dhe përgjegjësitë familjare, ndërkohë që ushqeu pasionin e saj për të shkruar. Me kalimin e viteve, Angela botoi disa romane dhe libra me poezi, duke shfaqur talentin e saj dhe duke përqafuar kulturën e pasur të Italisë.
Vepra e saj e fundit, “Ylberi dhe Sara e Vogël”, është një përrallë emocionuese e ëndrrës së një vajze të paralizuar për të ecur përsëri, e sjellë në jetë përmes vizatimeve magjepsëse të Kristiana Sterjo, një e mbijetuar e leukemisë. Të ardhurat e këtij libri u dhuruan për luftën kundër leukemisë, duke ilustruar angazhimin e Angelas për të bërë një ndryshim sado të vogël në botë.
Në letrën e saj drejtuar redaksisë sonë, Angela ndau udhëtimin e saj të jashtëzakonshëm, një dëshmi e qëndrueshmërisë, kreativitetit dhe fuqisë së shpresës. Historia e saj është një frymëzim për të gjithë ata që e lexojnë.
Letra e saj e plotë:
Isha në moshë fare të re e megjithatë kisha dy fëmijë, gjë kjo e cila më ndihmoi të përballoj kurbetin, mallin që më mundonte për familjen time, sidomos pas tragjedisë që pësuam. Vëllai im i vetëm, mbeti pre e trazirave në Shqipëri në vitin 1997, gjë e cila gjymtoi shpirtin tonë familjar. Kjo tragjedi në familjen tonë pati pasoja shëndetësore tek nëna ime e cila vdiq në moshën 66 vjeçe pas një sëmundje të rëndë.
Unë erdha në Itali, nëpërmjet Ambasadës Italiane, pasi bashkëshorti im prezantoi dokumentet për bashkim familjar. Ai emigroi me anijen panameze në eksodin e vitit 1991 e cila mbërriti në brigjet italiane. Pas disa muajsh nga mbërritja ime në Itali, fillova të punoja si asistente pranë të sëmurëve në një klinikë private shëndetësore. Edhe pse puna ishte me turne dhe më merrte shumë energji, sikurse familja dhe fëmijët, kjo gjithsesi nuk më pengoi të rinisja e të shkruaja.
E kam kultivuar këtë pasion që në moshën gjashtë vjeçare kur shkrova poezinë e parë për nënën time, si edhe më pas rrjedhuan, disa poezi të tjera e tregime. Por vetëm në vitin 2003 munda të realizoj ëndrrën time të madhe duke botuar në Shqipëri romanin e parë: “Shpirti i burgosur.” Më pas, në vitin 2004 botova librin me novela “Më fal”.
Shumë kurioze, fillova të lexoj poetët dhe shkrimtarët e mëdhenj italianë, vëzhgova dhe admirova kulturën e tyre të pasur, ndaj vendosa të botoj ndonjë libër edhe në Itali. Në fakt në vitin 2007 ia arrita këtij qëllimi duke botuar romanin tim të parë: “Varësja Magjike”. Në vitin 2008 vijoi botimi i librit me poezi “Loti i shkëlqyeshëm”, përfitimin e të cilit ia dhurova Shoqatës ONLUS Amyotrophic Lateral Sclerosis. Në vitin 2011 botova romanin thriller “Sytë e nënës” e më pas, në vitin 2017 vijoi romani “Millioneri i varfër”. Në vitin 2018 botova librin me poezi “Të jetosh”, 2019 romanin “Përtej oqeanit”, dhe më pas në vitin 2020, botova librin me përralla “Ylberi dhe Sara e vogël.
Libri flet për një vajzë e cila fatkeqësisht është e paralizuar; teksa e zë gjumi nën hijen e një peme, sheh në ëndërr sikur i afrohet një ketër. Atij i erdhi keq që ajo nuk mund të ecte ndaj mendoi se duhej ta ndihmonte pasi çdo gjë në fund të fundit e kishte një zgjidhje. Ketri foli me një zog i cili, edhe ai u tregua i gatshëm ta ndihmonte Sarën. Që të ecte sërish ajo duhet të kapërcente patjetër Ylberin. Shkuan tek një flutur e cila u tha të merrnin mendimin e bletës. Bleta u tha që të gjithë sëbashku, të shkonin tek arushi sepse vetëm ai ishte në gjendje ta mbante ndër krahë Sarën. Në fakt, ky i fundit u gëzua pa masë që do të mundej t’i vinte në ndihmë Sarës. Gëzimit të tyre iu shtua edhe një vesë shiu dhe vetëm disa minuta më pas, Ylberi u shfaq më mahnitës se kurrë. Arushi e mori në krahë Sarën dhe të gjithë bashkë ecën ta kapërcenin Ylberin…
Përfitimin e këtij libri ia dhurova Shoqatës ONLUS Komitetit Daniele Chianelli për kërkimin shkencor të kurimit të Leuçemisë, Limfomave dhe Tumoreve. Projektin e librit me përralla e përfundova edhe falë ndihmës shumë të çmuar me vizatimet e saj, Kristiana Sterjo, e cila u kurua dhe ia doli të sfidojë sëmundjen e Leuçemisë.
Pas një transplanti të palcës kurrizore, Kristiana u shtrua në Repartin e Onkologjisë Pediatrike në spitalin “Shën Mëria e Mëshirimit” në Perugia. Kimioterapia pati efekte anësore serioze që e çuan në paralizë dhe nga aty erdhi në Umbertide në Klinikën “Prosperius” ku unë punoja. Kristiana ndenji falas për tetë muaj sëbashku me gjyshen e saj në klinikën tonë. Një ditë, (ajo ishte vetëm 12 vjeçe), e pashë duke vizatuar: pashë që ishte shumë e talentuar ndaj i premtova se në tē ardhmen do të realizonim një libër sëbashku. Pas shumë vitesh ne ia dolëm ta përfundonim më në fund projektin tonë. Kristiana është autorja e vizatimeve të librit tim me përralla “Ylberi dhe Sara e vogël”. Ky libër u realizua edhe falë ndihmës së çmuar të Catia Rossit (fizioterapiste në klinikën Prosperius) dhe shtypin e kopjeve nga Monia Tirimagni”.
“Ajo që ne bëjmë është vetëm një pikë në oqean, por oqeani pa atë pikë do të ishte më i vogël”. (Nënë Tereza)
