Kosova, në vitet e zymta të okupimit, kërkonte bij që nuk frikësohen nga errësira. Kërkonte zemra që guxojnë të ndriçojnë, edhe kur flaka e tyre digjet për t’u bërë dritë për të tjerët. Në mesin e këtyre zemrave ishte një djalë nga Landovica e Prizrenit – Përparim Thaçi.
Ai lindi më 30 gusht 1976, në një shtëpi ku dashuria për atdheun nuk ishte vetëm ndjenjë, por detyrë. Rritej me fjalët e të atit Ali dhe përqafimin e nënës Setkije, duke mësuar se flamuri kuqezi nuk është thjesht një simbol, por gjaku i derdhur për liri.
Fëmijëria e tij ishte e mbushur me libra dhe topa futbolli. Si nxënës, shkëlqente në Shkollën e Lartë Pedagogjike “Xhevdet Doda” në Prizren, ku studionte gjuhën angleze. Por kur vishte fanellën e skuadrës “Liria”, zemra i rrihte më fort sepse nuk ishte vetëm sport, ishte emri i një ideali.
Në vitet ’90, Kosova nuk kishte më vend për ëndrra të zakonshme. Regjimi serb shtrëngonte gjithçka, shkollat, gjuhën, lirinë dhe vetë jetën. Dhe kur të rinjtë shqiptarë arrestoheshin për mbështetje ndaj UÇK, u bë e qartë se liria nuk do të vinte me pritje.
Më 28 prill 1998, Përparimi hoqi fanellën e “Lirisë” dhe veshi uniformën e UÇK-së, Në fshatin Drenovc, ai nuk shkoi për t’u bërë hero. Ai shkoi sepse e dinte se pa sakrificë, nuk do të kishte të ardhme. Me shpirtin plot zjarr rinor dhe me dashurinë për tokën e tij, ai iu bashkua luftës së shenjtë për çlirim.
Më 27 maj 1998, vetëm një muaj pas bashkimit me UÇK-në, në përleshje të ashpra në mes të Fortesës dhe Xërxës në Komunën e Rahovecit, Përparimi ra dëshmor së bashku me shokët e tij – Feim Gashi dhe Sakip Bellaqa.
Ai nuk e kishte mbushur ende moshën 22 vjeç. Por jeta e tij e shkurtër kishte vlerë sa shekuj, sepse ai jetoi me nder dhe vdiq me lavdi. Sot, trupi i tij prehet në Landovicë, pranë tokës që e rriti dhe flamurit që e frymëzoi.
Stadiumi i qytetit të Prizrenit, ku dikur ai shënonte gola me “Lirinë”, sot mban emrin e tij. “Përparim Thaçi”, një emër që nuk është thjesht kujtim, por frymëzim.
Nëse ndonjëherë shkoni në atë stadium dhe shikoni djem të rinj duke luajtur futboll, mos harroni, ata luajnë sepse dikush si Përparim Thaçi vendosi të mos jetojë për vete, por për të gjithë ne.
Ai e dha jetën që ne të mos harrojmë kurrë se liria ka një çmim. Një çmim që ai e pagoi me buzëqeshje dhe guxim, në emër të një Kosove të lirë, të drejtë dhe krenare.
Ky është Përparim Thaçi – Futbollisti që la topin për pushkën dhe u bë hero i Kosovës.
