A keni ndonjë kujtim nga jeta juaj që keni dashur me gjithë shpirt ta harroni, por sado që kalojnë vitet, ai kujtim vazhdon të ju ndjekë?
Një moment i vështirë, një traumë, një ngjarje që ju dhemb ende edhe sot…
E pra, shkencëtarët në Japoni janë duke punuar mbi një teknikë që mund t’i dobësojë këto kujtime të rënda.
Deri tani, eksperimentet janë bërë vetëm te kafshët, dhe rezultatet kanë treguar diçka shumë interesante: duke manipuluar disa qeliza specifike në tru, ata kanë arritur të bllokojnë ruajtjen e kujtimeve të frikës, ndërkohë që kujtimet afatshkurtra dhe të përditshme mbeten të paprekura.
Pra, qëllimi i tyre nuk është të fshihen kujtimet, por të gjendet një mënyrë për t’i bërë ato më të lehta, më pak të dhimbshme, që njerëzit të mund të jetojnë pa barrën e së shkuarës.
Kjo ide ka një synim shumë të qartë: të ndihmojë ata që vuajnë nga trauma dhe çrregullimet e stresit post-traumatik si psh ushtarët e kthyer nga vijat e fronit, ku kujtimet e rënda prishin jetën e përditshme, marrëdhëniet dhe qetësinë shpirtërore.
Po ashtu, një avancim me kete terapi po bëhet edhe tek personat me varesi te ndryshme, pra kjo teknikë u ndihmon atyre t’I harrojnë apo të paktën u ndihmon të mos ndjejnë mungesen e burimit të varësisë së tyre…
Por, sigurisht, kjo hap edhe një debat të madh, a është në rregull të ndërhyjmë në kujtime? A rrezikojmë të ndryshojmë vetveten, identitetin tonë?
Imagjinoni sikur një ditë kjo teknologji të zbatohej edhe te njerëzit – a do të ishte një shpëtim për miliona njerëz që jetojnë me dhimbje, apo një hap i frikshëm që mund të ndryshojë mënyrën se si ne e përjetojmë jetën?
Çka mendoni ju – është kjo një arritje që duhet pritur me shpresë, apo një zhvillim që na tremb?
