Në një botë që garon pas suksesit, disa vende kanë zgjedhur të garojnë pas diçkaje tjetër: kuptimit. Nga Japonia në Itali, lumturia nuk matet me pasuri apo famë, por me aftësinë për të jetuar me qëllim, qetësi dhe thjeshtësi. Këto vende e kanë kthyer lumturinë në filozofi jetese, një mënyrë të të menduari që përpiqet të harmonizojë njeriun me kohën, trupin dhe botën përreth.
Në Japoni, një 70-vjeçar zgjohet çdo mëngjes në orën 6:00 për të kujdesur për kopshtin e tij. Ai e quan këtë “ikigai” arsyeja pse ia vlen të zgjohesh.
Në Danimarkë, një grua ndez qirinjtë, vë një filxhan kakao dhe lexon një libër nën batanije. E quan “hygge”, ngrohtësia e vogël e jetës.
Në Itali, një çift pi verë buzë rrugës dhe qesh për orë të tëra. Ata e quajnë “dolce far niente”, ëmbëlsia e të mosbërjes asgjë.
Këto filozofi janë të thjeshta, por revolucionare. Në një botë që kërkon më shumë, ato të mësojnë të duash më pak por me zemër.
Në Kosovë, ky frymëzim po përhapet ngadalë: nga hapja e kafeneve me libra, tek fundjavat në fshatra ku njerëzit kërkojnë qetësi në natyrë. Është një rikthim tek normalja, tek frymëmarrja që dikur e kishim harruar.
Lumturia, në fund, nuk është shpërblim. Është stil jetese. Nuk vjen kur ke gjithçka, por kur e ndjen që ajo që ke, mjafton.
Dhe ndoshta, filozofia jonë vendore për lumturinë mund të quhet ndryshe: “me shpirt të lehtë” , një mënyrë e qetë për të thënë “jam mirë, kështu si jam”.
