Singapori është kthyer në një shembull botëror për mënyrën se si gjelbërimi dhe hija mund të përdoren strategjikisht në hapësirat urbane, duke treguar se urbanizimi nuk është domosdoshmërisht në kundërshtim me komoditetin klimatik.
Për t’iu përgjigjur sfidës së nxehtësisë, qyteti-shtet ka investuar në një rrjet të gjerë hijezimi: nga trotuaret e mbuluara, të njohura si “five-foot ways”, te pemët me kurora të gjera dhe strukturat ikonike të gjelbërimit si “supertrees” në Gardens by the Bay.
Tradita e gjelbërimit urban nisi që në shekullin XIX me Stamford Raffles dhe u ringjall fuqishëm në vitet 1960–1970 nga kryeministri Lee Kuan Yew. Ai vendosi që çdo hapësirë publike dhe ndërtesë private të kontribuonte në krijimin e hijeve, duke përdorur pemë, çadra, markiza dhe hijen natyrore të ndërtesave për të freskuar zonat e këmbësorëve.
Rezultatet janë mbresëlënëse: numri i pemëve urbane u rrit nga 158 mijë në vitin 1974 në mbi 1.4 milion në vitin 2014, ndërkohë që popullsia shtohej me tre milion banorë. Sot, gati gjysma e ishullit është e mbuluar me bar, shkurre dhe pemë, duke dëshmuar se natyra mund të bashkëjetojë edhe me një qytet që zhvillohet me ritme të shpejta.
Ekspertët theksojnë se hija dhe gjelbërimi nuk mund të eliminojnë plotësisht efektet e ndryshimeve klimatike, por ato ofrojnë mbrojtje të ndjeshme ndaj nxehtësisë urbane dhe rrisin cilësinë e jetës për qytetarët. Shembulli i Singaporit tregon se me planifikim të qëllimshëm dhe mbështetje politike, edhe qytetet e tjera tropikale mund të krijojnë një mjedis më të freskët dhe më të këndshëm për banorët e tyre.
