Një nga momentet më të paharrueshme të filmit “Perfect Days” (2023) të regjisorit të njohur Wim Wenders nuk vjen nga një skenë dramatike apo dialog i fuqishëm, por nga një çast i heshtur që përçon më shumë ndjenjë se çdo fjalë.
Filmi rrëfen historinë e Hirayama-s (luajtur nga Kōji Yakusho), një pastrues tualetesh në Tokio, që gjen bukurinë e jetës përmes rutinës dhe gjesteve të vogla të përditshme.
Në një prej skenave më të komentuara, Hirayama ulet vetëm në furgonin e tij pas pune dhe dëgjon këngën “Perfect Day” të Lou Reed. Kamera qëndron gjatë mbi fytyrën e tij pa dialog, pa lëvizje, vetëm reflektim dhe qetësi.
Gjatë xhirimeve, Wenders i dha aktorit një udhëzim të vetëm:
“Mos luaj. Kujto dikë që e ke dashur dhe e ke humbur.”
Teksa muzika filloi, Yakusho mbylli sytë dhe u përfshi nga emocioni. Lotët i rrëshqitën ngadalë në faqe, edhe pse skenari nuk e parashikonte një moment të tillë. Kur regjisori tha “ndal”, askush në set nuk foli. Të gjithë e kuptuan se kishin parë diçka të vërtetë.
Më vonë, Wenders tha:
“Ajo nuk ishte aktrim. Ishte e vërtetë. Në atë heshtje, Kōji mbajti kuptimin e tërë filmit.”
Yakusho, i njohur për thjeshtësinë dhe përulësinë e tij, tregoi se gjatë asaj skene kishte menduar për babain e ndjerë për mungesën e një lamtumire që e kishte ndjerë thellë.
“Emocioni që shihni në ekran,” tha ai, “është i imi, jo i personazhit.”
Kjo skenë, e qetë dhe e ndjerë, u bë zemra e “Perfect Days” një film që gjen madhështinë në të zakonshmen dhe ndjenjën e shenjtë në një lot të sinqertë njerëzor.
