Në jug të Bangladeshit ndodhen fshatra që çdo vit zhduken nën ujë.
Gjatë sezonit të musoneve, lumenjtë e mëdhenj Brahmaputra dhe Meghna dalin nga shtrati dhe përmbytin gjithçka: shtëpitë, rrugët, fushat dhe tregjet.
Për shumicën e njerëzve, kjo do të ishte një katastrofë.
Por për banorët e atyre zonave, është një pjesë normale e jetës.
Jeta që përshtatet me ujin
Banorët kanë zhvilluar mënyra praktike për t’u përshtatur me përmbytjet.
Shtëpitë ndërtohen mbi stolpa të lartë druri ose mbi platforma lundruese që mund të zhvendosen. Kur rrugët mbulohen nga uji, transporti bëhet me varka.
Edhe tregjet dhe shkollat organizohen mbi ujë, në mënyrë që jeta të mos ndalet asnjë ditë.
Model i jashtëzakonshëm përshtatjeje
Për studiuesit e klimës, këto fshatra janë një shembull i gjallë i aftësisë njerëzore për të jetuar në harmoni me mjedisin.
Çdo vit, pas tërheqjes së ujërave, banorët mbjellin tokat, rindërtojnë shtëpitë dhe rikthejnë jetën në normalitet.Ata nuk luftojnë me natyrën, thjesht mësojnë të bashkëjetojnë me të.
Tradita dhe teknologji, krah për krah
Edhe pse jetojnë në kushte të vështira, banorët përdorin mjete moderne për t’u përgatitur ndaj përmbytjeve.Motorët e vegjël, pompuesit e ujit dhe sistemet e paralajmërimit të hershëm janë bërë pjesë e përditshmërisë së tyre.
Por forca kryesore mbetet bashkëpunimi dhe qëndrueshmëria e komunitetit.
Në një vend ku toka zhduket çdo vit, jeta nuk ndalet.
Banorët e Bangladeshit rindërtojnë gjithçka me durim dhe shpresë, duke dëshmuar se edhe përballë natyrës më të ashpër, njeriu mund të përshtatet dhe të vazhdojë përpara.
