Nga një fjalë e thjeshtë, në një gjuhë të huaj, në një ndjenjë universale që i shpjegon njerëzit më mirë se vetë njerëzit.
Ka fjalë që nuk ka nevojë t’i përkthesh. Mjafton t’i thuash, dhe tjetri e kupton. “Amore” është pikërisht njëra prej tyre: e shkurtër, e ëmbël, melodike dhe gjithmonë e mbushur me emocion. Edhe nëse nuk di italisht, fjala amore të del natyrshëm nga goja, në shaka, në romancë, në afeksion, madje edhe në nervozë. Është fjala që nuk i përket vetëm një kulture; ka hyrë në zhargon, në biseda të përditshme, në meme, në komunikim romantik dhe në situata krejt të papritura.
Në origjinë, amore është fjalë italiane, por sot përdoret në të gjithë botën. Njerëzit e zgjedhin sepse tingëllon bukur, sepse ka një butësi që mungon te shumë fjalë të tjera, sepse krijon afërsi. Edhe në situata ironike, “amore” ka vendin e vet: kur dikush vonohet, harron diçka apo bën ndonjë gafë, përdoret si një zgjidhje e butë për ta kthyer momentin në diçka më pak serioze.
Natyrisht, kuptimi i saj origjinal – romanca, mbetet aty. Por pikërisht fakti që fjala ka shpëtuar nga korniza e dashurisë klasike dhe është bërë universale, e bën interesante. “Amore” nuk është vetëm një fjalë importi; është një ndjenjë e vogël që njerëzit e përdorin për t’u lidhur, për t’u afruar dhe për t’i dhënë tone më të buta komunikimit të përditshëm.
Në një botë ku gjuha shpesh është e ashpër, “amore” është ajo fjalë që zbut çdo fjali, pa marrë parasysh se kujt i drejtohet apo në çfarë situate përdoret
