Përgatiti: Armand Hoti
Si i ri, Luan Haradinaj dëshironte të bëhej boksier.
“Ideja e tij ka qenë që në një të ardhme, në rast se Kosova potencialisht çlirohet pa luftë, me qenë një sportist, një bokser në Kosovë”, tha Daut Haradinaj.
Por, atdheu e donte si luftëtar.
“Dihet fare mirë që pushka e tij është ndier në Serbi”, tha Daut Haradinaj.
Vetëm 20 vjeç, Luan Haradinajt iu besuan detyra të mëdha në radhët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Në këtë moshë, ai u emërua komandant i logjistikës së UÇK-së.
“Angazhimi i Luanit ka qenë komplet për çlirimin e vendit dhe fitoren e lirisë, çlirimin nga pushtuesi serb”, tha Selim Krasniqi, bashkëluftëtar.
Por, më gjashtë maj të vitit 1997, Kosova humbi luanin e saj.
Atë të martë pranvere, ai priu çlirimtarët që po hynin nga Shqipëria në Kosovë, nga fshati Vlahne e Hasit në drejtim të Kuzhinit.
“Kemi rënë në pritë, ka qenë një betejë shumë e pabarabartë dhe kemi rënë befasisht siç janë pritat dhe ka qenë një emocion i jashtëzakonshëm, ka qenë një dhimbje e jashtëzakonshme për neve rënia e Luanit”, tha Krasniqi.
Në 27-vjetorin e rënies së Luanit, kulla e Haradinajve në Gllogjan hapi dyert për homazhe në kompleksin memorial.
Në mesin e mysafirëve ushtarakë e politikanë, qe edhe kreu i Bashkimit Demokratik për Integrim, Ali Ahmeti, i cili ishte pjesë e grupit të ushtarëve në ditën kur Luani u vra.
Në nderim të rënies heroike të tij, akademi përkujtimore u organizua edhe në Pejë.
Ndërkaq, vepra e Luan Haradinajt u kujtua edhe nga udhëheqësit e shtetit.
