Qëndrimi i zgjatur në hapësirë, veçanërisht për periudha prej nëntë muajsh, shkakton ndryshime të mëdha në trupin e njeriut për shkak të mungesës së gravitetit. Një nga efektet kryesore është atrofia muskulore dhe humbja e densitetit të eshtrave. Pa nevojën për të mbështetur peshën trupore, muskujt dhe eshtrat dobësohen, studimet tregojnë se astronautët mund të humbasin deri në 30% të masës së tyre muskulore dhe densitetit të eshtrave pas gjashtë muajsh në hapësirë.
Mungesa e gravitetit ndikon edhe në sistemin kardiovaskular. Zemra pompon më pak gjak dhe mund të ndryshojë formë duke u bërë më sferike. Gjithashtu, lëngjet trupore zhvendosen drejt pjesës së sipërme të trupit, duke shkaktuar fryrje të fytyrës dhe ulje të masës në gjymtyrët e poshtme.
Ekspozimi ndaj rrezatimit kozmik është një tjetër shqetësim. Grimcat e rrezatimit mund të dëmtojnë ADNnë dhe të rrisin rrezikun e zhvillimit të kancerit dhe sëmundjeve kardiovaskulare. Këto efekte kërkojnë monitorim të vazhdueshëm mjekësor pas kthimit në Tokë.
Sistemi vestibular, i cili kontrollon ekuilibrin dhe orientimin, ndikohet gjithashtu. Astronautët shpesh përjetojnë marramendje dhe humbje të ekuilibrit gjatë ditëve të para në hapësirë dhe pas kthimit në Tokë, për shkak të ndryshimeve në funksionimin e veshit të brendshëm.
Qëndrimi i zgjatur në hapësirë mund të ndikojë edhe në sistemin imunitar të njeriut. Studimet kanë treguar se mikrograviteti dhe stresi i lidhur me misionet hapësinore mund të çojnë në një dobësim të sistemit imunitar, duke e bërë trupin më të ndjeshëm ndaj infeksioneve dhe sëmundjeve. Ky dobësim i imunitetit mund të jetë rezultat i ndryshimeve në prodhimin dhe funksionimin e qelizave imune, si dhe nga rritja e niveleve të stresit gjatë misioneve afatgjata.
Një tjetër aspekt i rëndësishëm është ndikimi në shëndetin mendor të astronautëve. Izolimi, hapësira e kufizuar dhe largësia nga familja dhe miqtë mund të çojnë në ndjenja të vetmisë, ankthit dhe depresionit. Për të adresuar këto sfida, agjencitë hapësinore implementojnë programe mbështetëse psikologjike dhe aktivitete që promovojnë mirëqenien mendore gjatë misioneve. Këto masa janë thelbësore për të siguruar që astronautët të ruajnë një gjendje të mirë mentale dhe emocionale gjatë qëndrimit të tyre në hapësirë.
Për të minimizuar këto efekte, astronautët ndjekin programe të rrepta ushtrimesh fizike gjatë misioneve. Pas kthimit, astronautet i nënshtrohen rehabilitimit intensiv për të rikuperuar forcën dhe funksionet trupore.
Studimi i këtyre ndryshimeve është thelbësor për planifikimin e misioneve të ardhshme afatgjata, si udhëtimet në Mars, duke ndihmuar në zhvillimin e strategjive për të mbrojtur shëndetin e astronautëve gjatë dhe pas misioneve hapësinore.
