Ka një magji të veçantë në ato netët kur truri të mbushet me ide. Një libër që do të doje ta shkruaje, një biznes që të vlon në mendje, një video që “duhet patjetër ta bësh”. Por pastaj, bie zilja e realitetit: mungon koha, energjia, ndoshta edhe guximi. Dhe, në vend të lapsit e fletës, sot ke përballë një ekran dhe një dritare të vogël ku shkruan: “Hej ChatGPT, a mundesh me m’ndihmu me këtë projekt?”
Në fillim, e mendon si shaka. Si një kërkesë e vogël, për t’u ndihmuar me diçka të thjeshtë. Por pa e kuptuar, ky bashkëbisedues digjital fillon të hyjë në çdo cep të procesit tënd krijues. Ai të ndihmon të strukturosh, të planifikosh, madje të mendosh më qartë se vetë ti. Dhe kështu, ndërsa dikur i kërkoje mendim një miku për idetë e tua, tani ia kërkon ChatGPT-së.
Nga brainstorming te “partneriteti i heshtur”
Nëse ke një ide për art, për karrierë, për diçka që s’e ke guxuar më parë, ChatGPT nuk të thotë “jo”. Ai nuk të sheh me dyshim, nuk të bën pyetje të bezdisshme si “a ja vlen vërtet?”. Përkundrazi, të shtyn. Të ndihmon ta shohësh ndryshe, ta zbërthesh, ta ndërtosh pjesë-pjesë, derisa ideja të bëhet plan. Dhe pastaj, ai plan që ndoshta s’e ke ndarë me askënd, fillon të duket i mundshëm.
Në njëfarë mënyre, është çlirues. Sepse s’ka nevojë për aprovim, s’ka frikë nga kritika. Por, është edhe pak e frikshme: një mjet që të njeh aq mirë, sa të lexon mendimet që s’i ke formuluar ende.
Të mendosh me ndihmën e dikujt që s’mendon
ChatGPT s’të jep thjesht informacione; të mëson si të mendosh më qartë. Të kujton që çdo ide ka faza dhe çdo fazë kërkon strukturë. Ai të ndihmon të ndash prioritetet, të vlerësosh rreziqet, të planifikosh kohën. Dhe, në një botë ku gjithçka na shpërqendron, kjo është një lloj qetësie që s’e gjen shpesh.
Nuk është rastësi që shumë njerëz sot e përdorin si “bashkëautor” për projektet e tyre. Disa i kërkojnë ndihmë për biznes, të tjerë për art, të tjerë për organizimin e ditës. Çfarëdo qoftë, në fund ndihesh sikur ke dikë që të kupton pa pasur nevojë të shpjegosh shumë.
Por… a është ende “projekti yt”?
Këtu fillon dilema. Kur një ide zhvillohet me ndihmën e ChatGPT-së, sa prej saj është e jotja dhe sa është e tij? Në fillim, duket si bashkëpunim. Por pastaj e kupton që ndonjëherë po ecën në udhën që të sugjeron ai, pa pyetur nëse është rruga që ti doje vërtet.
Kjo nuk e bën të keq, përkundrazi, është një ndihmë e jashtëzakonshme por të kujton se kreativiteti duhet të mbetet njerëzor. Sepse magjia e një projekti nuk është vetëm tek perfeksioni, por tek rrëmuja, pasiguria, përpjekja, ajo pjesë njerëzore që ChatGPT ende s’e ka.
Në fund të ditës…
Nëse e përdor me masë, ChatGPT mund të bëhet miku yt më i mirë në planifikim. Ai s’të gjykon, s’të lodh, dhe s’të thotë kurrë “më vonë”. Por gjithmonë kujto: është thjesht një mjet një pasqyrë e ideve që ti i jep. Ai të ndihmon t’i formësosh, por fryma, emocioni dhe guximi për t’i bërë realitet mbeten vetëm të tuat.
Në fund të fundit, projektet më të bukura lindin kur bashkëpunon me veten, jo kur e zëvendëson atë.
