apja e gojës është një fenomen i përditshëm, por megjithatë mbetet intriguese për shumë njerëz. Pse mjafton të shohim dikë tjetër duke hapur gojën që ta bëjmë edhe ne automatikisht? Sipas Dr. Reyan Saghir nga Kolegji i Londrës, hapja e gojës përshkruhet si një veprim i pavullnetshëm që kombinon hapjen e gjerë të nofullës me një frymëmarrje të thellë e të ngadaltë, një proces që trupi e aktivizon vetë.
Edhe pse teoritë e vjetra pretendonin se hapja e gojës lidhej me mungesë oksigjeni, studimet moderne i kanë hedhur poshtë këto supozime. Sot, shkencëtarët janë të mendimit se ky refleks lidhet me zgjimin e trurit: kur jemi të lodhur ose të mërzitur, hapja e gojës ndihmon në rritjen e vigjilencës, duke e përgatitur trupin për më shumë fokus. Madje, rrahjet e zemrës rriten për disa sekonda pas hapjes së gojës, duke dëshmuar aktivizimin e organizmit.
Por pse është ngjitëse? Ekspertët besojnë se shkaku kryesor është empatia. Truri ynë, në mënyrë të pavetëdijshme, imiton sjelljet e të tjerëve, një mekanizëm social që ndihmon në krijimin e lidhjeve dhe harmonizimin me rrethin. Kjo sjellje kopjuese shfaqet jo vetëm te hapja e gojës, por edhe te mënyra si flasim apo lëvizim.
Në thelb, fakti që hapja e gojës është ngjitëse tregon se sa të lidhur jemi emocionalisht dhe socialisht me njëri-tjetrin. Dhe herën tjetër kur dikush pranë jush hap gojën… ndoshta vetëm po e pasqyroni empatinë tuaj natyrore.
