Sot u inaugurua lapidari në nderim të dëshmorëve të parë të demonstratave të vitit 1981, Naser Hajrizi dhe Asllan Pireva. Në këtë ceremoni u vlerësuan lart sakrifica e tyre për çështjen kombëtare.
Fazli Veliu, ish-kryetari i LPK-së, tha se dëshmorët Naser Hajrizi dhe Asllan Pireva me veprën e tyre treguan shembullin se si mbrohet atdheu, duke zgjedhur rrugën e betimit të madh – liri ose vdekje.
“Për dy faktorë këta dy djem ranë këtu, një ishte atdhedashuria, që e kanë dashur ata deri në Sarandë, edhe me Ulqinin dhe hapësirën shqiptare. E dyta ishte domosdoshmëria për t’u vetëmbrojtur, nuk kishte tjetër rrugë dalje. Si njëri dhe tjetri zgjodhën rrugën e betimit të madh të vdesin për lirinë, rrugën e madhe liri a vdekje. Janë të pabarabartë në hapësirën shqiptare këta dy djem, dhe të gjithë ata që bënë historinë e lavdishme të asaj kohe”, potencoi Veliu.
Shefik Sadiku, kryetar i shoqatës së burgosurve politikë, tha se rruga e lirisë që filluan dëshmorët Hajrizi e Pireva vazhdoi deri te themelimi i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.
“U tërbua politika jugosllave në krye të cilës qëndronte kryesia e RSFJ-së, përgjegjëse për të gjitha krimet bashkë me komitetet qendrore të lidhjes komuniste jugosllave. Fashizmi dhe racizmi ishte pikërisht tek ata, ndërsa populli shqiptar luftonte kërkonte rrugën e lirisë. Këta demonstrues dhe masa që ishin në këtë vend i tërboi pushtuesit dhe i goditën, dhe i vranë edhe Naser Hajrizin dhe Asllan Pireven. Prandaj, ne me përkushtim të madh i nderojmë jo vetëm këta, por edhe shokët e tyre të cilët u vranë në të njëjtën ditë”, tha ai.
Bujar Hajrizi, vëllai i dëshmorit Naser Hajrizi, tha se dëshmorët e dinin se rruga e lirisë kishte shumë sakrifica, por asnjëherë nuk hoqën dorë.
“Vendin më meritorë e zënë dëshmorët, sepse ata dhanë gjithçka nga vetja e tyre, duke mos kursyer as jetën. Dashuria ndaj atdheut matet me sakrificë, dhe në emër të kësaj dashurie ata bënë sakrificë sublime. Ata u brumosën dhe u ushqyen me ndjenjat patriotike duke formuar karakterin luftarak dhe çlirimtar, ata mëshironin shpirtin kryengritës të përcjellë nga brezat e shumtë të traditës së lëvizjes shqiptare. Dëshmorët e dinin se lufta drejt lirisë ishte e vështirë dhe me plot sakrifica, por ishin të bindur në përfundimin fitimtar të saj”, tha ai.
Demonstratat e 11 dhe 26 marsit 1981 ishin vazhdimësi e përpjekjeve të pandërprera që nga orët e para të lëvizjes për liri dhe pavarësi kombëtare. Këto ngjarje shënuan një hallkë të rëndësishme në përpjekjet për çlirimin e popullit shqiptar të Kosovës dhe të viseve të tjera shqiptare nën ish-Jugosllavi. Vetëm pesë ditë më pas, më 1 dhe 2 prill, me kërkesat e demonstruesve u solidarizua i gjithë populli./kp
