Veç mos thuani qe nuk u kam tregu!
Deri në Fitër Bajram dihet që s ka gjë, ka mbet të shihet a bëhet diçka për atë Bajramin tjetër. Të nisim me të që ndodhu sot. Fokusi është në Lidhjen Demokratike të Kosovës – 2 lajme – i pari që Gaz Muhaxhiri dhe Imri Ahmeti hoqën dorë nga mandatet e deputetëve dhe kjo lëshoi vend për Arben Gashin dhe për Paris Gurin.
Lajmi i dytë – Avdullah Hoti, ish Kryeministri i Kosovës pohon se rritja e LDK-së ka qenë e pamjaftueshme që në votat e LDK-së nga diaspora ka pasur votë joproporcionale dhe kjo e ka cenuar besimin në LDK. Për tu kthyer besimi në LDK, sipas Hotit duhet lidership i ri.
Përderisa Hoti reth votave të diasporës vetëm deklarohet, Vetëvendosje për këtë punë është ankuar dhe duhet pritur vendimin e PZAP-së për të konstatuar nëse ka pasë manipulim apo jo.
Deri tash nga LDK-ja dimë vec për manipulimet e konstatuara në Vushtrri.
Mirëpo, këto dy lajme të sotme kallëzojnë diçka tjetër – që krejtve është kah iu konvenon shtyrja e procesit dhe askush nuk dëshiron ti qeverisë 1 milion e gjysmë kosovarë që e durojnë edhe me iu shtrenjtu rryma, edhe artikujt elementarë në markete.
Presidentja nuk deklarohet nëse për shkak të situatës në rajon, ose në Evropë, Kosova ka nevojë ose domosdohmsëri për Parlament të ri që Qeveri të re sipas vullnetit të popullit.
Vetëvendosja nuk i ka numrat që Qeverinë ta bëjë me partnerët e vetë dhe blen kohë me ankesa, parashtresa e Sami Kurtesha.
Tek opozita ka pakënaqësi të brendshme tek secila parti, e më pas telashe tjera ndërmjet vete. Po ashtu e dinë që në pushtet mund të vinë vetëm nëse Vetëvendosja do që ata të vinë në pushtet dhe nuk kanë faj që nuk e kanë për nguti këtë punë.
Kuptohet që takime sekrete ose jo zyrtare ndërmjet partive ka dhe një nga ata të mundshmit është zvarritje e procesit deri në dështim, zgjedhje të reja, mundësisht verës, ridefinim i skenës politike sepse AAK-ja e NISMA zor që shjojnë bashkë, kurse Lista për Familjen zor që shkon vetëm dhe pas të shohim kush del fitues.
Mirëpo, më shumë sesa me temën cka mund të prodhojë zvarritja, mirë është të merremi me temën sa do të zgjatë kjo zvarritje dhe sa mund të na kushtojë.
E para – stiuata ku jemi aktualisht është që kemi rezultate përfundimtare por jo të certifikuara. Rezulattet përfundimatre mund të kontestohen në PZAP, gjë që ka ndodhur dhe më pas të kontestohen në Gjykatë Supreme. Të dyja këto instanca i kanë nga pak a shumë një javë kohë të merren me ankesa dhe pas tyre, mund të certifikohen rezulatet, diku 50 ditë pas zgjedhjeve.
Pas certifikimit të rezultateve nga KQZ-ja, brenda 30 ditësh, presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, duhet të thërrasë mbledhjen konstituive të Kuvendit të Kosovës. Kuvendi konsiderohet i konstituuar pasi të zgjidhen kryetari dhe nënkryetarët e Kuvendit, mirëpo, për këtë punë nuk ka afat. Kryetari I Kuvendit duhet të nominohet nga grupi më I madh parlametar, por për këtë punë nuk ka kufizim kohor. Pas konstituimit të Kuvendit Presidentja e vendit obligohet që të nominojë partinë fituese të zgjedhjeve si mandatare për formimin e qeverisë dhe procesi duhet të zhvillohet “sa më parë që të jetë e mundur”. Kabineti qeveritar i propozuar duhet ti sigurojë votat e 61 deputetëve. Në rast se dështon, atëherë, presidentja është e obliguar që brenda dhjetë ditësh t’i ftojë në konsultim edhe një herë partitë politike, edhe të vendosë, sipas diskrecionit të saj, për mandatarin e re, nëse dikush dëshmon që i ka 61 vota. Mandatari I dytë I ka mandej 15 ditë kohë që të marrë votat në Kuvend për kabinetin që e propozon dhe nëse dështon prapë, Presidentja duhet të shpallë dekretin për zgjedhjet e reja, që duhet të mbahen brenda 40 ditësh.
Pra, në rastin më të mirë, qy më të mirë, ec e dije a është I mirë. Në skenarin më të shpejt të mundshëm, kemi qeveri në maj.
Eh tash të flasim për koston! Rryma do të shtrenjtohet, kjo po dihet! Lumenjtë plot bërllog, ajri i ndotur, rrugët e këqija ku vdesin njerëzit, sanksionet e BE-së e këto tjerat – po dihet!
I vetmi është problem është koha – viti 2025 është vit i humbur politik dhe këtë humbje kemi me e pagu të gjithë ne që paguajmë tatim dhe s’marrim asgjë në kthim!
Mirëpo, kjo punë e ka edhe të mirën e vet! Këqyre, mirë është që partitë e mbrojnë votën, mirë është që partitë iu besojnë gjykatave, mirë është që partitë kërkojnë ndryshime sepse kanë paasë ambicie më të mëdha, mirë është që tash shumica e politikanëve e dinë sa e kanë vlerën në tregun politik, mirë është që janë mbi 900 mijë kosovarë që dalin në zgjedhje. Nëse e humbim një vit, e fitojmë pak më shumë vetëdije politike, në rregull jemi!
E mira tjetër – derisa krejt majnë ymyt që vijnë në pushtet, s’ka polarizim e hasmërim ndërmjet vete, krejt militantët mbajnë shpresë që do të përfitojnë diçka, dhe rrijnë në kondicion të fushatës. E nëse diçka shkon mbrapsht, gati që s merr përgjegjësi kush se jemi n tranzicion, që nuk edimë kur përfundon!
